Christopher Richard Wynne Nevinson: Returning to the Trenches, 1916

Νεκρός βρέθηκε ο Νίκος Κοεμτζής

Το σχετικό άρθρο στην Ελευθεροτυπία.



Τον Νίκο τον Κοεμτζή τον έβλεπα συχνά στο Μοναστηράκι, στην πλατεία. Και δεν του μίλησα ποτέ. Τι να του έλεγα; Ένας μικροπωλητής ήταν, πρώην φυλακισμένος, ένα από εκείνα τα ανυπότακτα παιδιά του χωριού, που ασφυκτιούσε στα αστικά ήθη και το πλήρωσε με μια ολόκληρη ζωή. Ακόμη και μέχρι σήμερα, που πέθανε - εδώ και δεκαετίες υποταγμένος - είχε κρατήσει κάτι από τη "χωριάτικη" προφορά του, σαν μια αναφορά στην ιδιωτική ανυποταξία του. 
Πρώην λεβέντης και φονιάς - όχι δολοφόνος. 
Δεν μου πήγαινε λοιπόν, αυτός να είναι αληθινός άνθρωπος με αισθήματα και ανάγκες κι εγώ ανώνυμα να μιλάω σε ένα σύμβολο, ένα είδωλο της κουλτούρας μου. Αυτό το είδωλο οι περαστικοί στο Μοναστηράκι το άφησαν, λέει, να κείτεται δυο ώρες πριν ασχοληθούν μαζί του - ίσως γιατί δεν είχαν αποστειρωμένα γάντια και φοβούνταν να τον πιάσουν. Δυο ώρες νεκρός στο πεζοδρόμιο. 
Τον Κοεμτζή, τον ήξεραν όλοι, ποιος ήταν. Οι περαστικοί, μέσα στην αδιαφορία τους ή τον φόβο τους, τον άφησαν να εκτίθεται στη δημόσια θέα νεκρός, σαν παλιός λήσταρχος - ίσως ο τελευταίος. 
Για να ξέρουν κι όλοι οι άλλοι: λεβεντιές και μπαϊράκια δεν είναι αποδεκτά.
Γράψανε έτσι και την τελευταία πράξη της έκθεσής του στο κοινό...







Διαβάστε το "Μακρύ ζεϊμπέκικο για έναν μικροπωλητή".

Δείτε το σχετικό αφιέρωμα στην "Μηχανή του χρόνου".