Christopher Richard Wynne Nevinson: Returning to the Trenches, 1916

Αποχαιρετισμός στον Ρασούλη


Με συντρόφευε από την εφηβεία μου. Από τα πρώτα ψαξίματα στην μουσική.

Άκουγα τους στίχους του από τα χείλη της Χαρούλας, από την κιθάρα του Λοίζου, από το μπουζούκι του Νικολόπουλου. Μου μίλαγαν, με γέμιζαν παραστάσεις για τον έρωτα, τον αγώνα... Και ξαφνικά γνώρισα την "Εκδίκηση της Γυφτιάς". Και μετά τα "Δήθεν". Και μετά παρακολουθούσα τον Ξυδάκη και τον Παπάζογλου, γιατί ήξερα ότι αυτές οι μουσικές θα έδεναν απίστευτα με κάποιους στίχους του Ρασούλη. Ακόμα και οι στίχοι, που έγραψε για τις μουσικές του μικρού Μικρούτσικου μου φάνηκαν όμορφοι. Τον τραγούδησα σε πορείες, τον άκουσα πίνοντας καφέδες, τον χόρεψα στα ρεμπετάδικα με σγουρομάλλες πιτσιρίκες να λικνίζονται στα τσιφτετέλια του. Με γλύκαινε στην ξενιτιά, με παρηγορούσε και με ενθάρρυνε στα δύσκολα...

Μου είπε ότι αν πεθαίνει μια αγάπη, δεν πεθαίνει κι η ζωή. Ότι το φιλί μιας γυναίκας μπορεί νά' ναι δηλητήριο και μέλι, να σε κάνει κουρέλι ή βασιλιά. Ότι η ζήλεια κρατά την καρδιά ζωντανή κι ότι ο έρωτας μας φουρτουνιάζει. Ότι μπορεί η αγάπη, τρελλή κι αδέσποτη, να λάμπει σαν το βόρειο σέλας σαν ένα θαύμα γύρω σου και μέσα σου νά' ναι ένα τραύμα. Ότι ο πόνος πρέπει να κρίνει κι όχι οι δικαστές, γιατί η ηδονή κι η οδύνη είναι αδελφές. Ότι στην καρδιά κυλάει μπρούσκο και κερνά φαντάρους. Ότι οι μάγκες δεν υπάρχουν πια, κι όσοι απόμειναν τριγυρνούν στο λαβύρινθο της πόλης σαν χαμένοι. Ότι ο Μάρκος κι ο Ομάρ Καγιάμ τα πίνουνε σε κάποιο μπαρ του Άδη.

Και τέλος με έμαθε ότι, για να έχεις φτερά, πρέπει να σε βυζάξει γύφτισσα. Ότι η ζωή είναι ένα παιχνίδι κι ότι πιάνεις τον εαυτό σου να είναι πότε Ιησούς και πότε Ιούδας. Με έμαθε να μη φοβάμαι, φίλος με τον πόνο νά' μαι. Ότι τίποτε δεν πάει χαμένο στη χαμένη μας ζωή...

Κι εγώ έχω νιώσει να μ' αρνιέται η Ελλάδα δεκατρείς φορές, να κρεμιέται απάνω μου και να μην την υποφέρω. Κι έχω κι εγώ ντυθεί του Ουλιάνωφ το μειδίαμα να μην κρυώνω, εδώ στη ρωγμή του χρόνου κρυμμένος - που ίσως παραμέστωσα...

Γεια σου βρε Ρασούλη. Θα μου λείψουν οι αντιφατικότητές σου και τα παιχνιδίσματά σου.