Για το Θόδωρο Αγγελόπουλο

Δεν είναι πολλοί. Είναι πέντε - έξι άνθρωποι, που ομόρφυναν το σινεμά, πλάνεψαν τις εικόνες του, όξυναν το λόγο του, διέρρηξαν τη θωρακισμένη αφέλεια των ιστοριών του κι αντιτάχθηκαν στην ανοησία της κατανάλωσής του. 
Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος είναι ένας από αυτούς. 
Παιδί του εμφύλιου, αμετανόητος ονειρευτής της ιστορίας και συμβολοποιός. 
Η ματιά μας, όσων τον αγαπήσαμε, θα έχει πάντα κάτι από την οπτική του. Διάλεξα τη σκηνή απ' το "Ταξίδι στα Κύθηρα" που ο Κατράκης χορεύει ένα καρσλίδικο ομάλ, το "Σεράντα μήλα κόκκινα", με ερωτικό στίχο πάνω στα ξεχασμένα μνήματα... 
Μπορεί να λιγόστεψε η τέχνη, αλλά μπορούμε να νιώθουμε γεμάτοι που είχαμε τέτοιους μέντορες. Αντίο.



Από το "Ταξίδι στα Κύθηρα".